Τίτλος Γλυπτού: Λορέντζος Μαβίλης

Θέση: Πλατεία Λ. Μαβίλη -Βασ. Σοφίας 95

Κατασκευή: 1915

Υλικό: Μάρμαρο

Γλύπτης: Πέτρος Ρούμπος

Περιγραφή: Μαρμάρινη προτομή σε υψηλό βάθρο όπου είναι χαραγμένο το επίγραμμα του Μιλτιάδη Μαλακάση: «ΜΝΗΜΗ ΙΕΡΗ! ΟΣΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΛΕΥΕΙ ΤΟΣΟ ΛΑΜΠΡΟ ΣΕΛΑΓΙΖΕ ΣΤΟΝ ΑΞΕΘΥΜΑΣΤΟ ΟΥΡΑΝΟ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ Θ’ΑΝΕΒΕΙ ΠΑΡΑ ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΑΡΟΜΟΙΑΣΤΟΣ ΧΑΡΙΣΜΑ ΘΕΪΚΟ ΤΟ ΣΤΟΧΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΣΕ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΚΑΙ ΧΛΕΥΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΔΥΣΤΥΧΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΛΥΤΡΩΜΟ».

 Λίγα Λόγια για τον Ποιητή: Ο Κερκυραίος ποιητής και μεταφραστής Λορέντζος Μαβίλης (1860-1912) είναι από τα σπάνια παραδείγματα όπου ένα έργο ποσοτικά μικρό έχει μεγάλο ποιοτικό βάρος. Επηρεασμένος από τη φιλοσοφία του Καντ, του Φίχτε και του Σοπενχάουερ, δημιούργησε εξαίρετα σονέτα, όπως το Λήθη ή το Μούχρωμα, ενώ στους στίχους του διαφαίνονται το ανώτερο ήθος και η ευγένεια που τον χαρακτήριζαν. Ανήκει στην Επτανησιακή παράδοση, όπως διαμορφώνεται από τον Σολωμό και τους επιγόνους του. Συμμετέχει ενεργά στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους και το 1910 εκλέγεται βουλευτής στη Β’ Αναθεωρητική Βουλή. Ο λόγος του στη Βουλή στις 16/02/1911 για το «γλωσσικό» άρθρο 107 του Συντάγματος αποτελεί την κορύφωση των αγώνων του για τη δημοτική γλώσσα και σταθμό στην ιστορία του γλωσσικού ζητήματος.

Λίγα Λόγια για τον Γλύπτη: Ο γλύπτης, ζωγράφος και εικονογράφος Πέτρος Ρούμπος (1873-1942), ιδρυτικό και τακτικό μέλος του Σωματείου Ελλήνων Γλυπτών (1929), το 1927 υπήρξε ένας από τους βασικούς εικονογράφους των γραμμένων στη δημοτική Αναγνωστικών του Δημοτικού, και διετέλεσε μέλος της κριτικής και οργανωτικής επιτροπής της Πανελλήνιας Καλλιτεχνικής έκθεσης του 1938.

Πηγές:
Πολίτης, Λ. (2017). Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήνα: Μ.Ι.Ε.Τ. σ. 221΄
Γιώργης Γιατρομανωλάκης, «Ο ποιητής-πολεμιστής Λορέντζος Μαβίλης», εφ. Το Βήμα, 13 Οκτ. 2002
Αντωνοπούλου, Z. (2003). Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια Γλυπτική 1834 - 2004. Αθήνα: Ποταμός