Τίτλος Γλυπτών: Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης

Θέση: Λεωφόρος Αμαλίας (Εθνικός Κήπος)

Κατασκευή: 2002

Υλικό: Ορείχαλκος

Γλύπτης: Γεώργιος Καλακαλλάς

Περιγραφή: Προτομές από ορείχαλκο σε βάθρα από σκυρόδεμα και μαρμαροθέτηση, βασισμένες σε αγάλματα των ποιητών από την αρχαιότητα.

Λίγα Λόγια για τους Ποιητές:

Αισχύλος: Ο Αισχύλος (525 π.Χ. - 456 π.Χ.) γεννήθηκε στην Ελευσίνα. Από τις 90 τραγωδίες του μόνον 7 σώζονται ακέραιες. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από θρησκευτικότητα, φιλοπατρία και φιλοσοφική σκέψη. Στις τραγωδίες του οι θεοί τιμωρούν την ανθρώπινη αλαζονεία, την «ύβριν» και οι άνθρωποι έχουν την ευθύνη των πράξεών τους. Πλούσια εκφραστικά μέσα, τολμηρές εικόνες και λυρικός τόνος προσδίδουν μεγαλοπρέπεια και λυρικότητα στην ποίησή του και οι ήρωες των έργων αποκτούν τιτανικές διαστάσεις. Συνέβαλε στη διαμόρφωση του δράματος σημαντικά με καινοτομίες  (εισαγωγή του 2^ου υποκριτή, μείωση των ανδρών του Χορού από 50 σε 12 κ.α.). Στους δραματικούς αγώνες κέρδισε 13 φορές, με εμβληματικές τραγωδίες όπως οι Επτά επί Θήβας, Προμηθεύς Δεσμώτης και η τριλογία Ορέστεια.

Σοφοκλής: Ο Σοφοκλής (496 π.Χ.- 406 π.Χ.) γεννήθηκε στον Ίππιο Κολωνό της Αθήνας. Έλαβε μέρος συνολικά σε 30 περίπου δραματικούς αγώνες, κερδίζοντας πάνω από 20 πρώτα βραβεία. Από τα 123 δράματά του σώθηκαν μόνον 7. Αναζητεί τα βαθύτερα κίνητρα στις πράξεις των ανθρώπων και η παρουσία των θεών είναι αισθητή στο έργο του. Παριστάνει τους ήρωές του εξιδανικευμένους, όπως πρέπει να είναι, καθώς διακρίνονται για την αίσθηση του χρέους και τη γενναιότητά τους. Οδήγησε την τραγωδία στη μεγαλύτερη δυνατή τελειότητα με μια σειρά καινοτομιών (αύξηση των χορευτών από 12 σε 15, αύξηση των διαλογικών μερών, προσθήκη του 3^ου υποκριτή, εισαγωγή σκηνογραφίας) και η γλώσσα του διακρίνεται από κομψότητα. Χαρακτηριστικά είναι τα έργα του Αντιγόνη, Οιδίπους Τύραννος, Ηλέκτρα.

Ευριπίδης: Ο Ευριπίδης (περίπου 485 π.Χ. - 406 π.Χ.) γεννήθηκε στη Σαλαμίνα. Από τα 92 δράματά του διασώθηκαν 18 τραγωδίες και 1 σατυρικό δράμα. Στα έργα του αναφέρεται κυρίως στα πολιτικά και ηθικά προβλήματα της εποχής του με καθαρά νεωτεριστικό πνεύμα. Επηρεασμένος από τους σοφιστές, προσέγγισε με σκεπτικισμό τις παραδόσεις και τις θρησκευτικές αντιλήψεις των συγχρόνων του, ενώ αμφισβήτησε θεσμούς όπως τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Θεωρήθηκε ο από σκηνής φιλόσοφος. Οι ήρωες στα έργα του είναι καθημερινοί άνθρωποι, με πάθη και αδυναμίες και όχι εξιδανικευμένοι (Σοφοκλής) ή υπερφυσικοί (Αισχύλος). Οι καινοτομίες που του αποδίδονται είναι οι μακροί πρόλογοι, ο «από μηχανής θεός» για τη λύση της πλοκής, η χρήση μηχανικών μέσων (αιώρα) κ.α. Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται τα Μήδεια, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια η εν Ταύροις.

Λίγα Λόγια για τον Γλύπτη: Ο γλύπτης Γεώργιος Καλακαλλάς (1938-2021) δίδασκε στην Έδρα Πλαστικής του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου από το 1965 έως το 2005. Με περισσότερες από 200 εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, είχε φιλοτεχνήσει μνημεία για δημόσιους χώρους και είχε κερδίσει πολυάριθμα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας Burckhardt το 1974 και το Αργυρό Μετάλλιο ECU στις Βρυξέλλες το 1993.

Πηγές:  
Φωτόδεντρο. (2023). Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων
Αντωνοπούλου, Z. (2003). Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια Γλυπτική 1834 - 2004. Αθήνα: Ποταμός