Τίτλος Γλυπτού: Κωστής Παλαμάς

Θέση: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, οδός Ακαδημίας 50 (περίβολος)

Κατασκευή: 1975

Υλικό: Μάρμαρο

Γλύπτης: Βάσος Φαληρέας

Περιγραφή: Ο ποιητής αποδίδεται καθιστός σε μαρμάρινο κάθισμα πάνω στο οποίο είναι ριγμένο ένα ιμάτιο, σε στάση περισυλλογής. Εδράζεται σε τετράγωνο μαρμάρινο βάθρο, στην πρόσοψη του οποίου αναγράφεται: «ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ 1859-1943». Στη μία πλευρά του καθίσματος υπάρχει η επιγραφή: «Κώστας Παλαμάς ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΝΑΛΑΦΡΟ ΜΕΣ’ ΤΗΝ ΑΝΕΜΟΖΑΛΗ ΤΟ ΑΠΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗ ΒΟΗ ΠΡΕΣΒΥΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΟ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΘΥΣΤΕ ΜΕ Τ’ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ 1 Νοεμβρίου 1940» ενώ στην άλλη αναγράφεται «Β. ΦΑΛΗΡΕΑΣ ΕΠΟΙΕΙ 1975».

Λίγα Λόγια για τον Ποιητή: Ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943) ήταν η κυρίαρχη μορφή των ποιητών της Γενιάς του 1880 και ένας από τους κορυφαίους της ελληνικής ποίησης. Το έργο του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από τον "λυρισμό του Εγώ" ως τις επικές συνθέσεις και τα μεγάλα οράματα. Επηρεασμένος από το ρεύμα των ποιητών της εποχής του που αντιδρούσαν στις υπερβολές του αθηναϊκού ρομαντισμού και ενδιαφέρονταν για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας, κινήθηκε ανάμεσα στον Παρνασσισμό και τον Συμβολισμό με το έργο του Ίαμβοι και Ανάπαιστοι να αποτελεί το πρώτο δείγμα συμβολισμού στην ελληνική ποίηση. Σημαντικά έργα του είναι Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, Τάφος, Η Ασάλευτη Ζωή, Η Φλογέρα του Βασιλιά κ.α. Το 1925 του απονεμήθηκε το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ από το 1926 αποτέλεσε βασικό μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, της οποίας έγινε πρόεδρος το 1930. Η κηδεία του ποιητή έμεινε ιστορική, καθώς μπροστά σε έκπληκτους Γερμανούς κατακτητές, χιλιάδες Έλληνες τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία, στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο.

Λίγα Λόγια για τον Γλύπτη: Ο γλύπτης Βάσος Φαληρέας (1905-1979) ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ακαδημαϊκής σχολής στην Ελλάδα κατά τον 20^ο αιώνα. Έλαβε το χρυσό και το αργυρό μετάλλιο στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937, το 1952 η Διεθνής Επιτροπή της Γενεύης προέκρινε ένα έργο του ως μόνιμο μετάλλιο των Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ το 1965 τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Α’ για την καλλιτεχνική προσφορά του. Το 1966 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών και το 1976 μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Πηγές:
Πολίτης, Λ. (2017). Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Αθήνα: Μ.Ι.Ε.Τ. σ. 194 - 195
Αντωνοπούλου, Z. (2003). Τα γλυπτά της Αθήνας: Υπαίθρια Γλυπτική 1834 - 2004. Αθήνα: Ποταμός